NLD. Wat is dat nou weer?
Kort samengevat? Het is lastig! Maar dat is niet wat het betekend. Nee, het is het onvermogen om non-verbale communicatie te kunnen verwerken. Alle non-verbale prikkels komen dus wel binnnen, mijn ogen is tenslotte niks mis mee, maar daarna gebeurt er niks mee. Dat is lastig. Wat het zo lastig maakt is dat 93% van de communicatie tussen mensen non-verbaal is. Dat houdt in dat slechts 7% met echt woorden gaat die uitgesproken worden. En ja, dat is weinig!
Gelukkig is in die 93% ook nog een klein stukje intonatie die ik in elk geval wel oppik. Ik luister dus ook echt naar wát en hóe iemand iets zegt, de exacte woorden, de toon. Voor mij is het dus altijd net alsof je met iemand zit te bellen, dan zie je tenslotte ook het non-verbale aspect niet.
Helaas is het niet gedaan met alleen communicatieproblemen tussen mij en andere mensen.
Er zijn nog veel meer dingen in het leven non-verbaal. Daarbij kun je denken aan: schoonmaken, leren uit een boek, begrijpend lezen, boodschappen, opruimen…
Het klinkt heel vreemd, dat vind ik zelf ook, maar het wordt echt niet verwerkt. Ik zie wel dat er rommel ligt bijvoorbeeld maar kan dan niet schakelen naar actie door het op te ruimen. Om te voorkomen dat het een niet-leefbare omgeving wordt in mijn rijtjeshuis hou ik er een vrij strakke structuur op na. Elke dag probeer ik wel een half uur te besteden aan opruimen, er is een vaste tijd voor de was doen en ook koken en bedtijd (voor de kinderen) staan echt vast.
Zo is mijn leven dus in zekere zin best gestructureerd. Helaas lopen tijden en zaken nog wel eens anders en afwijken van de structuur is funest voor mijn activiteiten die dag, maar ook daar vind ik wel weer een weg in.
En ik ben heel blij met mijn huishoudelijke hulp, zonder haar zou het echt niet zo netjes en schoon blijven, want naast dit heb ik helaas ook nog de EDS die het niet direct makkelijker maakt want als de lepels op zijn is het alsnog afgelopen.
Jolijn 